Tijd..

Tijd is soms schaars. Niet iedereen zal mijn mening delen. Velen zullen tenslotte menen dat tijd altijd schaars is. Je leeft maar één keer. Een mensenleven is kort. Etc. Natuurlijk. De tijd gaat ook razendsnel sommige dagen en dan hoop je altijd maar dat je er het beste gebruik van maakt. Ik niet. Ik verpruts mijn tijd vrijwel standaard. Of, laat ik het zo zeggen: als ik zeeën van tijd heb weet ik die tijd vrijwel nooit nuttig te besteden. Ik heb bijvoorbeeld de afgelopen vier weken de tijd gehad om mijn kennis m.b.t. mijn vak op te frissen. De intentie was er wel.. de tijd dus ook.. maar op een of andere manier is het er niet van gekomen. Het lijkt er ook wel eens op dat ik veel meer vrije tijd nodig heb als ik vrije tijd hebt dan wanneer ik daadwerkelijk een baan heb o.i.d. Hoe zwaar het werk ook is.. het geeft dusdanige voldoening dat er minder vrije tijd nodig is om het te compenseren. Als je echter héél veel vrije tijd hebt (omdat je bijvoorbeeld werkloos bent) heb je vaak echter niet het geld om de leuke dingen te doen die je wilt en waar je dus de tijd voor hebt. Andersom geldt dat dus helaas/gelukkig minder.. tenminste dat geloof ik nu nog. Over een paar maanden, als ik hopelijk weer een aantal maanden fulltime gewerkt heb, zal mijn standpunt vast gewijzigd zijn. Enerzijds zie ik dus wel uit naar een FT-baan.. anderzijds is mijn vrije tijd mij toch ook erg dierbaar geworden.. of misschien wel noodzakelijk geworden.

Onherkenbaar..

Natuurlijk, ik heb sinds een paar maanden een snor met sik gekweekt op mijn gezicht. Maar het blijft toch vreemd als je een collega groet, waarmee je 3 jaar geleden enige tijd vrij intensief mee hebt samengewerkt, en ze je niet herkent. En dat terwijl zij bekend staat om haar geheugencapaciteiten en ik.. de mijne begint steeds meer op een vergiet te lijken. Erg handig voor bij het koken maar wat minder aangenaam in mijn werk.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze mij wel herkende maar er verder geen ruchbaarheid aan wilde geven, of omdat ze geen zin had in een babbeltje terwijl haar twee kinderen om haar heen dartelde, of, of.. ik ben gewoon in de vergetelheid geraakt. En dat dat doet toch een beetje pijn.

32.

Tja, het moest er ooit van komen.
32 jaar.
Tweeëndertig jaar.
Oud?
Jong!
Schokkend?
Niet echt, maar wel snel gegaan.

Tja 2: en dan moet je het vieren. MOET ja. Da's de pech als je nog thuis woont. Je hebt er niets over te zeggen. Het wordt gewoon voor je geregeld. Niets te zeggen over wie en wanneer kan komen. Alsof je nog een kind bent.

"Wat staat er op zijn verlanglijstje?" Verlanglijstjes? Woeha!! Dat kunnen ze toch niet betalen! Wat ik wil.. maar dus zelf nog niet betalen dat is wat ik wil. Een Nikon D200 met verticale handgreep. Een 12-24-objectief voor erbij.. en meer van dergelijke kolder. Want tja, die dingen kun je wel vragen.. maar die krijg je lekker niet. Véél te duur. En de "goedkope" cadeaus (CD's, DVD's e.d.)? Die koop ik liever zelf of heb ik al gekocht. Ik ga toch niet een beetje wachten totdat iemand anders het verkeerde cadeau meeneemt dat dan weer geruild zou moeten gaan worden. Ik heb eigenlijk al bijna alles wat ik zelf kan betalen.. ik hoef eigenlijk ook niet veel meer (behalve dan de onbetaalbare dingen zoals ze in de Eurocard/Mastercard aangeven).. en dus.. als een verjaardag alleen maar gaat over het krijgen van cadeau's.. dan hoeft het van mij niet.

Zoem..

Sinds ruim een jaar ben ik geabonneerd op de Zoom. Een "leuk" fotomagazine via/van de HCC. Tweemaandelijks valt het blad op de mat met een of andere "gave" DVD's met extra's. Ik ben eigenlijk geen fan van Nederlandse fotomagazines. Iedereen moet maar kunnen fotograferen. Iedereen moet maar kunnen cheaten met fotograferen. "Alle informatie over dit/ alle informatie over dat". En iedereen overschreeuwd elkaar met enthousiasme over het getoonde werk. Ik moet toegeven.. tuurlijk enige jaloezie speelt wel mee natuurlijk. Mijn foto's zul je er niet in aantreffen. Niet mooi genoeg? Niet goed genoeg? Nee,.. ik geef te weinig comments op anderen. Ik geef anderen geen waardering.. en ik kotst mijn fotowerk niet in de "Gallery".

Ik zou natuurlijk mijn abonnement kunnen opzeggen.. maar dan "verlies" ik mijn nieuwste aanwinst via Zoom. De mogelijkheid om ongelimiteerd op internet allerlei full-size fotoalbums aan te maken. En het magazine? Die mag de kattenbak bevuilen.

Achterdeur..

Vol spanning liep ik de sociëteit in. Zou ze er zijn? Hoe zou ze reageren als ze mij zou zien? Nog steeds geen mail o.i.d. van haar terug gezien.. dus. Mijn zus zei nog: "die stuurt nix terug.. die vertelt haar reactie liever direct. Face á Face. Niet dus. Ze was er wel. Zittend met haar rug naar me toe. Niet lang daarnaa verdwijnt ze via de achterdeur de sociëteit. Ze komt niet terug. Why?! Is het al tijd om conclusies te trekken? Moet ik hier conclusies uit trekken? Mág ik hier wel conclusies aan verbinden? Het ongewisse blijft.

Vangelis #3.

Het zat mij toch niet helemaal lekker. Maakte Vangelis dan echt geen goede volledige albums.. behalve 'Bladerunner' en 'Antarctica'. Tuurlijk 'Direct' was ook zo'n héle plaat maar werd pas eind jaren '80 uitgebracht. Al eerder schreef ik dat menig album "fijn" samengevat stond op 'Themes'. In eerste instantie zag ik dan ook niet meer de noodzaak voor een verdere zoektocht naar nog meer Vangelis' albums. Nou goed. Nog twee dan spookte het door mijn hoofd. 'Memories of green'.. mooi nummer. Komt van 'See you later'(goede titel!). Tja,.. daar was ik ook niet echt ondersteboven van.. maar ook niet echt slecht. Uiteindelijk ook nog maar 'Opera Sauvage' uit America laten overvliegen. Tenslotte staan daar 'Hymn' en 'L'Enfant' op. Twee hele mooie nummers, uiteraard op 'Themes' te vinden. De CD verdween in het grote zwarte zilveren schijfjes apparaat... én.. de CD valt reuze mee! Erg constant.. erg Vangelis. En zo werd dan toch nog een, voor mij, boeiende Vangelis-CD aan de collectie toegevoegd.

Comments enzo..

Iedereen wil eigenlijk vrijwel altijd feedback krijgen op iets waar ze goed in zijn of wat ze leuk vinden. Gewoon. Het geeft een fijn gevoel als iets gewaardeerd wordt en als die waardering bijvoorbeeld middels een "comment" op bijv. een weblog-bijdrage wordt gegeven.

Het is alleen wel heel erg raar als je eerst iemands weblog grotendeels afstruint vervolgens een postief comment geeft.. en die vervolgens weer verwijdert. ??? Waarom?? Bang dat iemand anders ziet dat jij commentaar hebt gegeven of dat het daadwerkelijk gelezen wordt.. en dat je dan zelf aan de beurt bent.. om een complimentje te ontvangen?

Nou ben ik zelf ook niet echt een comment'er. Misschien omdat ik er zelf niet zo goed tegen kan om alleen maar "Oh wat goed" en "Ah, wat mooi" comments te ontvangen. Met name op fotosites zoals Flickr zie je dat véél te vaak. En dan nog vaak bij bijna elke vrijwel identieke foto die iemand bijna letterlijk op internet gekotst heeft. Gekotst? Ja. Niets is hinderlijker dan het je door pagina's vrijwel identieke foto's moeten worstelen. Selecteren mensen, selecteren. Tuurlijk, digitaal maak je veel sneller véél meer foto's.. maar dat hoeft toch niet te leiden tot een digitale obstipatie van menig fotosite?

Nostalgie..

Zo lang het nog kan. Zo lang ik er nog even de tijd voor heb luister ik ik bij mijn late ontbijt naar de arbeidsvitaminen. Tenminste zo herken ik ze nog van vroeger. Waarschijnlijk heten ze inmiddels al weer helemaal anders. Maar goed. Muziek werkt. Muziek verandert. Mensen veranderen. Dingen veranderen. Toch trok er vanmorgen een golf van herkenning door de radio. Eerst dreef Owen Paul's 'My favorite waste of time' de kamer in. Nummer uit '86. Stond op een van de eerste verzamelelpees die ik destijds, ik geloof via mijn vader, de ECI vandan had laten komen. Niet eens zoveel later: Queen's 'Radio Ga Ga'. Stereo gelijk op tien (vrij naar VOF de kunst). Wat een mooi nummer is dat toch nog steeds. Tijdloos volgens mij.. nog steeds. Het was eigenlijk ook de plaat, voor mij, waarmee mijn platenvreugde werd ontketend.

Ik ga mij gelijk ook weer ergeren aan al de "alwetende" journalisten. Zoals gistermiddag tijdens de herhaling van 'De wereld draait door'. Daarin een item over 'zwanenzangen van musici'. Daarin, haast als vanzelfsprekend, wordt ook Freddy Mercury van Queen aangehaald. Hij wist dat hij niet lang meer te leven had. Full blown AIDS. (Hij zou eens moeten weten.. nu vrijwel alleen nog in de 3e wereld.. en de westerse wereld neukt er weer onveilig op los.. want HIV.. da's vervelend maar je gaat er niet meer aan dood). In het nummer 'These Are The Days Of Our Lives' overziet Mercury nog één keer zijn leven. Maar van welke plaat kwam dat ook alweer Matthijs van Nieuwkerk? NEE, níet van 'Made in Heaven'! Dat bewuste nummer staat op mogelijk de beste elpee/CD die zij ook maakten: 'Innuendo'. Is het nou zó moeilijk om zulke simpele feitjes te onthouden? Nu maar hopen dat de journalisten die het boek schreven wél de juiste CD melden.. anders zeg ik bij deze mijn abonnement op het NRC op..

Schuldig..

Yep, ik heb mij er gisteren ook schuldig aan gemaakt. Ik neem mij ieder jaar weer voor om het niet te doen. Het ging een paar jaar goed.. maar dit jaar ben ik weer voor de bijl gegaan. Het was niet met voorbedachte rade. Het duurde dan ook verrekte lang totdat het zover was. Wel. Niet. Wel. Niet. Uiteindelijk toch maar wel.

Het voordeel is dan weer wel van Valentijn-e-cards.. dat je "hoort" of ie gelezen is of niet. Bling! Gelezen. Had ik nou mijn naam er maar niet bij gezet.. shit, hoe ga ik dit goed praten. In ieder geval nog geen spam terug gekregen.. maar of dat nou goed of slecht is? Moet ze eerst nog in conclaaf met haar vriendinnen? Worden de messen geslepen? Zal ik binnenkort neergesabeld worden.. Word ik nou verbannen naar Azkaban.. of welk vreselijk oord dan ook? Kan ik mijn neus nog laten zien? Dit is niet goed.

Het was,.. toch... slechts..... ee..n... V...a....l....èn...t..tt..ijn...s..k...aa....r...t..? Aaaaaaaaaaa....

Nieuwe aanwas..

Waren eerder deze week 'The Backlash' en 'Drillem Fillem' onderwerp van mijn gesprek.. vandaag kwamen dan eindelijk twee van mij recent begeerde en via internet aangeschafte CD's binnen.
Allereerst Andy Bell's 'Electric Blue'. De zanger van Erasure solo. Waar zal dat toe leiden? Nou eigenlijk heel ver. Als dit werk onder de vlag van Erasure uit zou zijn gekomen zou dit een van hun, (zoniet dé), beste albums zijn. Helaas voor Vince Clark gaat Andy er in zijn eentje mee vandoor. De plaat ligt lekker in het gehoor, goed gebalanceerd en een paar leuke gast-optredens van Claudia Brücken (Propaganda). Gewoon een hele goede plaat die best wel wat meer air-play verdient.. maar ja, Nederland is nou eenmaal niet zo gastvrij voor (homo)electropop..

De 2e plaat is alweer een ouwetje eigenlijk. Oorspronkelijk in 2002 uitgekomen en pas vrij recent onder mijn aandacht gekomen: 'Apparat Organ Quartet'. Deze self-titled plaat is ookal zo'n heerlijke electropop plaat die mede door een beperkte distributie (deze gasten komen uit Ijsland) makkelijk aan de aandacht ontsnapt. Muziek middels oude garen keyboards, orgels en synthesizers én een life drummer.. briljante gasten. Briljante plaat!

Comfortable,.. it is.

Zoals elk (aanstaand) werkend man/vrouw is het gebruik van een laptop inmiddels gewoongoed. Zeker als ik in opdracht foto's heb gemaakt is het altijd bijzonder handig om ze op je eigen PCtje even te showen. Het probleem dat ik had was dat de tas die ik had niet echt geschikt was om zowel een camera als een laptop in mee te nemen. Nou ben ik sinds een jaar in toenemende mate een fan van Crumpler en bij toeval zag ik vorige week een voor mij nog onbekend model schoudertas waar beide vrij makkelijk in te vervoeren zouden moeten zijn. Maar goed.. die winkel was toch vrij prijzig en op ebay zou ie vast stukken goedkoper zijn.. Probleem: ik weet de naam van de tas niet (meer). Al zoekende naar plaatjes en aanverwante info over tas kwam ik bij toeval op Marktplaats een Crumpler combi-rugzak tegen. Weliswaar tweedehands maar slechts op één reis door de Nevada-woestijn gebruikt.. en eigenlijk dus praktisch nieuw. Gelijk de vraagprijs geboden en binnen een dag kon ik hem ophalen.
Dit weekend maak(te) ik foto's op roeiwedstrijden (o.a. in Groningen) en alhoewel ik in eerste instantie een "normale" fototas mee wilde nemen.. bedacht ik mij dat dit eigenlijk ook wel de ultieme test voor de rugzak was.. Wis en waarachtig.. ik weet niet hoe ze het geflikt hebben maar wat een draagcomfort en gebruiksgemak. Dat ik nooit eerder besloot om een dergelijke tas te kopen lijkt mij nu een raadsel. Natuurlijk, mijn F90x past er niet in met een 80-200ED erop.. maar daar heb ik dan weer een Lowepro Minitrekker voor.. misschien toch maar een kleinere tele aanschaffen?.. want die Crumpler.. die wil ik voor geen goud meer van mijn rug hebben ;-)

3voor12..

Welke idioot heeft mij ooit op die verrekte website www.3voor12.nl gewezen? Iedereen weet toch dat ik naast een fotocamera- , brandweerjas-, eland-, Amélie-verzamelwoede ook een muziek-malloot ben? Nou dan! Al die vervelende nieuwe plaatjes die veel te kort in de luisterpaal te beluisteren zijn. En dan verdorie nog vaak van artiesten die niet eens goed in Nederland verkrijgbaar zijn.
Nou, daar ben ik mooi klaar mee! De CD van Apparat Organ Quartet moest in feite uit Ijsland worden geimporteerd.. Verder moest ik vandaag n.a.v. 2voor12 natuurlijk ook maar direct de CD's van 'The Backlash' en 'Drillem Fillem' in mijn tas stoppen nadat de, overigens weinig vriendelijke edoch brunette bij de Plaatboef in Amsterdam, ze mij verkocht. En bedankt! Ze klinken inderdaad lekker.. en misstaan niet in mijn platenkast.

Match or not?

Soms vrsag ik mij wel eens af: waar ben ik nou in vredesnaam mee bezig?! Naast mijn ellendig lange zoektocht naar dé baan speelt zich uiteraard ook de bizarre zoektocht naar dé leuke vrijgezellige jongedame waar ik het verzoek om een beschuitje te komen eten niet zou afslaan.

Nou "val" ik eigenlijk op brunettes met blauwe ogen à bijv. Natalie Imbruglia.. maar soms loopt er ook wel eens een blondine langs die er zeker mag zijn (en nee, dat is dan (nog) geen langharig, kortgerokte, versiliconeerde platinablonde..). Zo ook vandaag. In de trein naar huis. Als ze doorloopt vind ik dat natuurlijk jammer maar goed da's normaal. Maar als ze schuin tegenover gaat zitten begin ik te twijfelen.. waarom gaat ze daar zitten? (tuurlijk, om te zitten.. maar goed.. een beetje filosoferen is nooit weg..).

Vluchtige blikken wisselen elkaar af.. maar niets gebeurd. Wis en waarachtig merk ik steeds meer overeenkomsten op. Waarschijnlijk was ze er alleen gaan zitten vanwege "ziels"verwandschap van schoenen.. Huh? Ja, nou gewoon, ze heeft óók zwarte MAG-schoenen aan.. bijna identiek aan de mijn. Vluchtig scan ik haar verder. Verrek! Ook een blauwe spijkerbroek,.. ik ook,.. een zwart vest met rits.. ik óók!,.. een zwarte jas met das,.. ik OOK!!! Laat ik mij maar terugtrekken in mijn aantekeningen.. van al dat gestaar wordt zij vast zenuwachtig... Er gebeurt niets.. helaas. Halverwege de reis dommelt zij in. Nou ja,.. dat gebeurt in elke goede relatie. Nog net voordat de trein mijn bestemming bereikt zoek ik al mijn lef bij elkaar en.. maak nog snel een foto van de slapende schone. Zij slaapt er gewoon door heen. De trein remt af. Haar ogen blijven gesloten. Ik begeef mij stilletjes naar de uitgang. Kans gemist of gewoon te veel gefilosofeerd..

Vangelis #2.

Een paar dagen terug schreef ik nog dat ik wel "even" mijn verzameling CD's van Vangelis zou vergroten. Dat bleek toch even lastiger dan gedacht. Enerzijds blijken CD's inmiddels zó passé te zijn, Free Record Shop en Fame bieden ze eigenlijk alleen nog als mp3 aan, en in veel winkels ligt één verzamelaar.. en dat terwijl ik juist de albums wilde aanschaffen waar tracks van waren verschenen op 'Themes'.

Maar goed. Na bijna een week zoeken is de oogst dan toch alles behalve onaardig. Eén nieuwe CD en vier tweedehands CD's kunnen naast de al langer in mijn collectie opgenomen CD's worden geplaatst. Maar ben ik daar uiteindelijk zo heel veel blijer van geworden? Tja, moeilijk. Laten we zeggen dat ik er inmiddels wel wijzer van ben geworden. 'Themes' blijkt, in ieder geval voor mij, de ultieme Vangelis-verzamelaar te zijn. Zijn filmische werk is gewoon zó goed. Uitgaande van die verzamelaar móesten gewoon de volledige CD's waarvan de nummers kwamen ook gewoon enorm goed zijn. Dat valt dus tegen. Het kan haast niet anders of 'Themes' IS gewoon de verzameling van het beste dat Vangelis ooit gemaakt heeft. Oké, de muziek van '1492, conquest of paradise' staat er niet op. Maar of dat nou echt een gemis is gezien het feit dat enkele muziekstukken van 'Mutiny on the Bounty' er wel op staan.

Van de vijf "nieuwe" CD's ('Spiral', 'China', 'Mask', 'Portraits' en 'The City') zit er ook een (zoveelste) verzamelaar bij. (Vangelis (b)lijkt al bijna zoveel verzamel-CD's te hebben uitgebracht als solo-CD's..). In tegenstelling tot 'Themes' staan hier ook diverse samenwerkingen op met Jon Anderson.. en dus ingezongen stukken. Blijkt dat nou ook net het Vangelis-genre te zijn dat mij minder bekoort.. en dat scheelt dus ook iets in de verzamel"woede".

Samengevat, zijn er dan eigenlijk nog wel CD's van Vangelis die ik "moet" hebben? Ach, misschien nog twee. 'Mutiny on the Bounty' en 'Missing'. Of ik die überhaupt ooit nog te pakken krijg is echter de vraag. Beide zijn namelijk zeer zeldzaam..

Wat vind ik nou dé CD's van Vangelis die je moet hebben? Vrij duidelijk: 'Themes'.. het ultieme Vangelis album. Voor een vollediger overzicht, dus ook met zang, is 'Portraits' wel aardig. Andere (film)-CD's die zeker lekker in het gehoor liggen zijn: 'Blade Runner', 'Antarctica' en 'Direct'. En de rest van zijn oeuvre? Tja, die valt mij dus (erg) tegen... Helaas.