Ken ik jou niet ergens van?

Dat heb je nou eenmaal wel eens. Sta je rustig te fotograferen komt en passant iemand langs die zich omdraait en de illustere woorden uitspreekt: "Ken ik jou niet ergens van?". Nou moet ik toegeven, ik heb inderdaad 12jaar bij de HEMA gewerkt (en inderdaad op een blauwe maandag nog wel eens de gelderse rookworst verkocht). Van die 12 jaar bestonden de laatste 6jaar uit het afdrukken en verkopen van andermans foto's. Veel aan de machine gestaan maar ook héél veel aan de balie. Maar goed.. ruim 3 jaar geleden heb ik daar mijn baan opgezegd.. ik begon met mijn co-schappen en werd tenslotte arts. Een van de eerste artsen die ik daarentegen tegenkwam in het ziekenhuis was hoogst verbaasd. HÈ, jij hier?! Jij werkt toch bij de HEMA. (Alsof je dat %$#$^ niet kan dan wel mag combineren als je Geneeskunde studeert..).

Maar goed, gisteren dus (eindelijk?) weer zo iemand. Het duurde bij mij ook even voordat ik de link met de HEMA gelegd had (ze, het was een zij, had tenslotte net zo goed bij "mij" in de beensteunen hebben kunnen liggen of elders tijdens een van mijn co-schappen een van "mijn" patiënten kunnen zijn geweest). Waar het in feite op neerkwam: ik had een mooie camera, zij wilde een foto van de locatie die ik gisteren aan het fotograferen was en vroeg of dat mogelijk was.. "Tuurlijk" zei ik, "wat is uw e-mail-adres? ". Die had ze dus niet. Misschien dan Internet? daar zou ze 'm natuurlijk ook vandaan kunnen plukken.. Nope.. deze late dertiger had eigenlijk nog nooit een pc aangeraakt. Nou ja, ze hadden sinds kort een "ouwetje" maar die moesten ze nog uitpakken ofzo.. Waar het feitelijk op neer kwam: als het niet te lastig was of ik dan wat afdrukjes kon afleveren bij haar maar als ik het vergat was het ook niet erg. Euh,... raar?

Nostalgie..

Mensen die mij een beetje kennen weten dat naast fotografie muziek een belangrijke rol speelt in mijn leven. Zoals ik ooit ergens een profiel aanmaakte op een datingsite ofzo: ik sta op met muziek en ga ermee naar bed.
Het gekke is echter de manier waarop je "aan" sommige muzieksoorten en artiesten komt. Wat bij mij gek genoeg een belangrijke rol speelde was de scouting! Bij de dia-vertoning van mijn eerste zomerkamp met de welpen werd o.a. Biscaja (oid) van n.b. James Last gedraaid. Ik heb de CD nog niet.. maar als ik er aan denk hoor ik het nummer zo weer terug komen. Tijdens mijn tijd als verkenner (zeg maar scout van 11-15jaar) draaide de hopman (de leider) bij vrijwel alle officiële gelegenheden (zoals installaties e.d.) o.a. een nummer van Vangelis' LP 'China'. Verder waren de kopieën die ik van zijn cassettebandjes van Jarre mocht maken het begin van mijn adoratie van Jean-Michel Jarre.. totdat deze hopeloos te commercieel werd.
Maar Vangelis.. dat was toch altijd wel die ondergesneeuwde griek. Nooit echt heel veel mee gehad, maar zijn muziek is zo lekker filmisch. En juist dat filmische maakt ook dat gelijk zoveel herinneringen terugkomen.
Een paar dagen terug "voor de gein" de CD 'Direct' uit '87 opgezet. Gewoon een lekkere CD. Maar ja.. logisch gevolg.. je pakt een volgende. DE voor mij inmiddels meest illustere en nostalgische LP/CD: 'Themes' uit '89.
BRILJANT! kun je mij haast horen zeggen. Zo ongelooflijk lekker.. en voor mij tevens een plaat met goede en enigzins mindere herinneringen. Ik heb deze plaat destijds namelijk gehad van een paar goede schoolvrienden (voor zover ik die had) toen ik in het ziekenhuis lag. Toen ook raakte ik steeds meer bevlogen met het idee arts te willen cq moeten worden. En nu zoveel jaar later.. ben ik arts.. maar twijfel alom over wat ik er mee wil doen. Was ik nog maar zo jong als toen.. dan had ik nog een beetje de tijd om dat goed uit te vogelen.. nu moet ik spoedig toch een keuze maken wat ik wil gaan doen als arts om nog enigzins geloofwaardig arts te kunnen blijven. Waarom heb ik ooit die keus gemaakt? Was het een terechte keuze? Heb ik mij niet al die jaren blind gestaard op iets wat ik dan toch misschien uiteindelijk niet hélemaal wilde?

Morgen maar eens kijken of ik weer eens wat van Vangelis op CD te pakken kan krijgen.. want misschien kom ik er wél uit met nog meer nostalgie.

RAW..

Ik ben inmiddels ook om. Beetje laat zal menig fotograaf zeggen maar RAW-fotografie has entered my life. Nou is dat eigenlijk niet eens zo heel erg gek aangezien ik nog geen drie maanden een (hybride) digitale camera heb die kán RAW-en. De eerste keer aan de RAW was ik niet onder de indruk.. maar onlangs werd ik geconfronteerd met de noodzaak tot RAW.. alleen was dat dus te laat. The damage was done. Voor zover er natuurlijk sprake was van echte schade. Het kwam er in ieder geval op neer dat ik een in Jpeg geschoten foto moest upgraden naar een A3-formaat.. en da's toch wel lastig als je daarvoor slechts 1,6Mb aan gegevens hebt. Ik heb mij daarom ook maar voorgenomen om dergeljke opdrachten voortaan allemaal maar te RAW-en. Tenminste als ik die opdrachten natuurlijk nog krijg.. :-(
Vanaf heden altijd RAW? Nou ja niet helemaal natuurlijk. Jpegs schieten nou eenmaal net even lekkerder weg en zijn dusdanig veel sneller verwerkt dat waarschijnlijk alleen het echt belangrijke "werk" geRAWed zal/moet gaan worden.

N.b. voor evt. foto-leken: RAW is de ruwe data van een foto zonder dat de software van de camera daar iets mee heeft gedaan qua scherpte, contrast, kleur e.d. Daardoor is het met foto-programma's die RAW ondersteunen vrij simpel om de foto te optimaliseren. Iets wat niet meer goed mogelijk is nadat er een Jpeg van gemaakt is..

Sacha..

Vandaag werd ik weer eens gewezen op een van de fratsen van ene Sacha de Boer. Iedere Nederlander kent haar uiteraard als nieuwslezeres maar sinds enkele maanden óók omdat ze foto's maakt. Ze durft zich zelfs fotografe te noemen. Hoe bedoel je hoog in d'r bol?! Ze zegt notabene zelf dat in feite alleen maar "kiekt". Maar ja,.. ze heeft in middels "werk" in de ANP-beeldbank staan dus IK zal mij wel vergissen. Ik ben vast alleen maar jaloers.
In ieder geval werd ik behoorlijk nijdig omdat ze miss Snol als freelancer met broddelwerk hebben aangenomen. Want echt,.. zó briljant zijn haar vakantiekiekjes nou ook weer niet.

Miskoop! (of toch ook weer niet?)

Vorige week een leuke interessant (en zeer stoffig) objectief opgedoken in de "opruiming " bij Nico (van der Horst'fotozaak). Letterlijk in de rommelbak... tussen allerlei lijkachtige camera's. Een Sigma 400mm/f5,6. Ik had wel zo'n vermoeden dat het een Nikon-bajonet was.. maar dat konden de verkopers (n.b. kerels die al jaren in het vak zitten!!) mij niet direct vertellen. "Tja, het kan een Pentax zijn.. of misschien wel een olympus.. Kom morgen maar weer terug". Dus de dag erna retour fotozaak.
Nico himself zou wel even een prijsje bedenken. Voordat ik 'm even kon uitproberen, want het bleek inderdaad "gewoon" een Nikon-baj. te zijn werd nog vluchtig even een stofdoek over en in het objectief doorgehaald. De AF deed het zowaar best goed. Maar ja,.. het objectief zag er dus niet uit.. MAAR werd gezegd: "Optisch is ie nog prima".
Ik kreeg zowaar nog 5euro van de prijs af... maar de kater kwam pas later.. thuis. Na het objectief eens goed gepoetst te hebben bleek eigenlijk dat ik nog steeds veel te veel had betaald. Optisch OK? Je gaat je dan toch aan de maatstaven van die lui twijfelen. Hinderlijke fungi op beide meest centraal gelegen lenzen lijkt mij nou niet echt optisch "prima".. of ben ik nou gek? Maar goed.. ik heb 'm natuurlijk nog niet echt geprobeerd met film ofzo.. maar dat het effect zal hebben lijkt mij evident.

Dat het aflopen van de diverse uitverkopen/opruimingen bij fotozaken ook voordelen heeft (en soms ook nadelen als je ze in de verkeerde volgorde pleegt te doen) bleek gisteren toen ik in Den Haag bij Foto Hafo de gelukkige eigenaar werd van een SS-80 (de etui voor mijn SB-80DX). Veel fotografen gebruiken waarschijnlijk die etui's (bijna) niet.. maar mijn SB is al dusdanig gehavend.. en mijn apparatuur zit niet standaard in een fototas dat enige bescherming toch wel gewenst is. "Helaas" had ik net een dag eerder een klein crumpler-tasje voor de SB aangeschaft.. die ik nu dus weer een andere functie moet toebedelen..
In ieder geval kan ik eindelijk het rode mutsje weer gaan gebruiken waarvoor ie bedoeld is..

Gezwolle..

Het enige "probleem" wat ik vooralsnog nog heb van de apex-resectie is een niet te missen kaak-zwelling . Niemands gezicht is symmetrisch.. maar dit ziet er toch raar uit. Gelukkig (/hopelijk) duurt het maar een paar dagen want naast het feit dat het er niet echt esthetisch uitziet.. poetst het ook niet zo makkelijk.. dus de mondhygiëne zal voorlopig nog wel afhangen van de chloorhexidine-gluconaat zoveel%.

Done..

Zoals al eerder gemeldt.. ik had een afspraak met de kaakchirurg. Al enkele dagen kon ik het gelukkig zonder enige vorm van pijnstilling redden dus bij nader inzien had ik misschien ook nog wel even kunnen wachten.. Maar goed. Nu heb ik "tijd".. ALS ik ooit een baan krijg zal dat waarschijnlijk stukken lastiger worden. Maar goed. De ingreep is verricht. De pijn is nog (even) weg. Wel al enige zwelling en de verdoofdheid is en blijft vaag. Subjectief het idee dat mijn wang enorm gezwollen is en zwaar.. objectief (in de spiegel) valt dat allemaal reuze mee.

Maar goed. Een van de meest vervelende dingen bij tandartsen en andere tandheelkundigen vind ik wel het feit dat je letterlijk met je bek vol tanden ligt. Lekker converseren is er absoluut niet bij. Je gaat liggen. Hij/zij kijkt. Pakt het instrumentarium en begint te klussen. Inspraak ho maar. Ja, oké middels non-verbale communicatie (beetje kreunen, beetje wiebelen) kun je hem of haar nog wel eens overreden wat meer verdoving te spuiten maar daar houdt het mee op. Je hebt gewoon niets te vertellen. Nou ja, gelukkig kon ik vóór de ingreep nog even aangeven dat het probleem aan de LINKERkant zat en niet aan de rechterkant. (De kaakchirurg begon nl. al vrolijk op een van mijn rechterkiezen te tikken terwijl zowel de beschrijving als de Rö-foto toch echt deden vermoeden dat het probleem aan de andere kant zat.. een kroon kún je toch haast niet missen?!).

En dan zo'n patiëntenfolder. De eerste dag mag je niet spoelen.. dus ook je tanden niet poetsen.. maar je mag dan weer wél "gewoon" eten.. mits het niet te koud of te warm is. Da's geen fijn idee. Ben je eindelijk zo ver om goede mondhygiëne in acht te gaan nemen.. mag het niet! Maar goed.. het zal wel goed zijn. Hopelijk.

Ik vroeg mij gelijk ook weer af of mijn eerste kaakchirurgische contact ooit wel optimaal was verlopen. Ik kan mij namelijk niet herinnneren dat ik daarbij een antibioticum heb gehad (lijkt mij toch wel essentieel bij een open wond na een val op straat). Ik ben de kaakchirurg ook nog altijd "dankbaar" voor het feit dat hij mijn aangedane tanden (na de val) zo lekker scheef heeft laten staan (ze stonden GVD RECHT!!!).. met als gevolg dat vrijwel alles weer scheef staat en orthodontie in feite de enige kans nog is op een beetje fatsoenlijk te onderhouden gebit. Ik ben benieuwd wat dat op termijn gaat opleveren.. behalve een fikse tandheelkundige rekening.

Verslavend..

Veel vrouwen zouden haast een moord doen voor chocolade.. ik waarschijnlijk voor het vinden van goedkope CD's van (door mij) pas-ontdekte bands. Natuurlijk ontdek ik ze vrijwel nooit helemaal zelf. De ene keer wordt je er door een vriend of vriendin, zusje of nichtje op de gewezen een andere keer gaat het onder invloed van de invloeden van andere musici. Een hele enkele keer wil een tijdschrift of een site mij nog wel eens op iets wijzen. Vaak echter ben ik veel te koppig en negeer ik al die adviezen. Pas als ik desbetreffende band/CD in de ramsj tegenkom en aanschaf leer ik desbetreffende tips pas waarderen.. en wil ik vaak ook een groter deel van het oeuvre van die specifieke artiest in mijn bezit krijgen... voor niet teveel.

Zo wacht ik nu op 'Transatlanticsm' en 'Photo Album' van Death Cab for Cutie.. nadat ik 'Plans' net voor de jaarwisseling als een van de beste albums van 2005 bestempelde.

Thans ben ik n.a.v. een uitspraak van Anton Corbijn, jawel de fotograaf en tevens een van mijn helden, over Sophie Zelmani actief op zoek naar allerlei CD's van haar. Uiteraard staan haar albums met een Anton Corbijn-foto op de cover hoog op het lijstje.. Verder ben ik nu ook op zoek naar een CD van Apparat Organ Quartet en van The Backlash.. maar al deze CD's blijken vervelend genoeg slecht verkrijgbaar laat staan goedkoop.. Grrrrr.. wat is de Nederlandse platenmaatschappij toch pusherig wat betreft de "grote" pulp-namen. Evengoed is het zoeken natuurlijk ook erg verslavend en tijdrovend. Helaas.

Kiespijn.. #2

Tja, daar ga je dan. Alle hoop op een spoedige verlossing van het lijden gaat in rook op. De tandarts zelf, zoals altijd, is niet echt spraakzaam. "Ik ga je doorverwijzen naar de kaakchirurg" zegt hij na bestudering van de röntgenfoto. Daarop verzoek ik hem of ik zelf ook nog even een blik op de foto mag werpen. Inderdaad.. de narigheid zit fijn ergens waar de tandarts zelf niet bij kan. "Heb je vervoer?". Hoedazo? "De wachtlijst in het ziekenhuis in Leiden is 2-3 maanden, heb je veel pijn?".

Tja.. 2500mg paracetamol, 400mg ibuprofen en 500mg naproxen hadden in ieder geval nog niet veel soelaas geboden.. "Nou,.. maak dan maar een afspraak in Gouda". Foto bij de verwijsbrief en je staat weer buiten. Notabene met een receptje voor een antibioticum ( "als paraplu tegen de pijn") dat ik zelf heb voorgesteld.

In feite niet veel wijzer dan dat de kaakchirurg eraan te pas moet komen ga je als volleerd internetter een beetje "surfen". Waarom de kaakchirurg? Hij kan 'm eventueel toch ook gewoon trekken? Had hij zelf niet gezegd dat deze gekroonde kies geen lang leven was beschoren.. 6 jaar terug? Na bestudering van de site over kaakchirurgie weet ik in ieder geval wat het is en wat er aan te toen doen valt. Wat is het? Een wortel-versterf-ontsteking.. Wat doe je eraan? Een apex-resectie. Leuk!!! Beetje snijden in tandvlees en bot. Yukk. Fijn element.. die 37.

Kiespijn..

Ja hoor. Het is weer zover! Terug van weggeweest: Kiespijn! Ik weet niet of er meer irritante pijnen zijn dan kiespijn maar IK vind van wel. Dat zeurende gevoel, die constante pijn ondanks de paracetamol. Het niet goed meer kunnen concentreren. BaH! $%#! ^$%^%$&$&!! En het lijkt ook wel of er steeds meer tanden (en kiezen) gaan meedoen. Ik weet niet eens welke kies er nou echt zo'n pijn doet. Ik zie niets.. maar voelen doe ik 't des te beter.

De eerste keer dat ik een dergelijke pijn had was na "het" ongeluk waarbij ik mijn onschuldige lach verloor. Het ene moment staat alles recht.. het volgende (Steeds) schever en aan gort. Hemeltjelief wat was ik toen blij met een wortelkanaal-behandeling.. dat zit er morgen waarschijnlijk ook wel weer in. Hopelijk is het nog enigzins uit te houden als ik mijzelf maar van de juiste pijnmedicatie heb voorzien..

Miskoop.. of niet?

Afgelopen week was ik weer eens in Rotterdam. Het is van mij een soort van gewoonte om dan gelijk ook maar alle makkelijk bereikbare fotozaken af te gaan naar leuke koopjes. Toevallig diezelfde ochtend nog de site van Foto Klein Professional bezocht (want dat is tenslotte "mijn" winkel waar ik het gros van mijn (prof.) foto-benodigdheden vandaan haal) en warempel! Ze hadden allerlei leuke koopjes.. of deden dat in ieder geval zo voorkomen. Een Nikon F5 met 28-85 voor 195,- (ex. btw)?!? Dat kan niet waar zijn.. In ieder geval stond desbetreffende unit er niet (meer).

Wat er dan weer wel stond was een sigma 24mm/f2,8 voor Nikon.. à raison de 15,-. Wablieft? Inderdaad. Die had ik al.. maar de mijne was toch best wel stroef inmiddels en deze draaide oh zo lekker. Pas toen ik buiten stond met mijn "nieuwe" 24mm-lens waarop ze voor mij een duur aangesmeerd filter hadden gemonteerd daagde mij pas dat er mogelijk iets niet hélemaal jofel was de lens. Deed de AF het eigenlijk wel? Ik had 'm tenslotte alleen aan een manuele test onderworpen. Maar goed.. het glaswerk was in ieder geval wel mooi.

Thuis gekomen de lens maar eens uitgeprobeerd.. en gelijk werd mij wel duidelijk waarom. Wat een pleuris-herrie maakt die lens bij het scherpstellen. Of ligt dat dan toch aan mijn camera? Die heeft tenslotte al eens eerder een Sigma 70-300 in het macro-gebied verdraaid terwijl dat objectief daar juist net niet voor was gekocht. Maar goed.. ook het oude objectief wist bij een vergelijkend onderzoek de nodige decibelen te creeëren.. dus.. misschien toch wel een overbodige aanschaf maar wel fijn de zekerheid te hebben dat ik zo nodig terug kan vallen op een 2e 24mm aangezien dat toch een van mijn inmiddels geliefdere objectieven is geworden.. krijg ik alleen t.z.t. het probleem dat bij een digitale SLR de lens "maar" een 36mm wordt a.g.v. de brandpuntsverlenging.. :-(

Niet eerlijk..

Zoals ik al eerder op dit blog schreef: ik fotografeer al weer enige tijd. Daarvoor heb ik door de jaren heen het en ander aan apparatuur aangeschaft om steeds betere en mooiere foto's te kunnen maken. Het probleem is alleen dat ALS ik nu mijn apparatuur zou inruilen voor up-to-date apparatuur ik daar vrij weinig wijzer van wordt. Analoog is uit.. digitaal is in. En dat zal je als haast verstokt analogicus weten. Vrijwel alle analoge apparatuur wordt tweedehands voor leuke prijsjes aangeboden.. en digitaal spul is ongeveer zo duur (qua cijfertjes) als wat je destijds voor het spul in guldens betaalde. Kortom alles is best wel duur ookal lijkt dat niet zo te zijn. Balen..

Wat ook zo'n unfair geval is is die peuters en kleuters die mee kunnen liften op de professionele apparatuur van hun ouders. Laatst werd ik (en anderen uiteraard) gewezen op de uitslag van een internationale wild-fotografie-wedstrijd. Heel fijn. Manneke van 13jaar (met een professioneel fotograferende pa) had met apparatuur van duizenden euro's een paar leuke foto's geschoten en gewonnen. "Oh wat heeft die jongen een visie, oh wat knap" was Bas' zijn commentaar. GELUL! Want als je het portfolio van vader en zoon samen ziet zie je verdacht veel overeenkomsten tussen elkaars foto's. Ik (en enkele) anderren vragen ons dan ook af WIE heeft de camera ingesteld? Wie heeft het manneke naar desbetreffende locatie(s) meegenomen? Juistum.
Zoiezo was de uitslag vrij dubieus qua mededingers bij de jeugd. Ooit een mannetje van 10jaar met een D70 met 2,8-300mm-lens zien rondsjouwen? Ik ook niet.. en dat maakt zijn winnende foto er ook niet echt "eerlijker" van. Zoals iemand bij de post van Bas opmerkte: "Hoe kun je daar tegenop met je compact wegwerpcameraatje". En dan nog argumenten als: "ja, maar je moet het wel zien" en "Jullie zijn gewoon jaloers" aar kun je je achterwerk mee afvegen. Tuurlijk speelt jaloezie mee en moet je inderdaad wel enig zicht hebben.. maar met apparatuur dat (zeker digitaal) met dergelijke snelheid foto's kan maken: daar zit altijd wel iets goeds tussen.

Kortom: de huidige generatie mensen die foto's maken (en zich abusievelijk gelijk maar fotograaf noemen) is te verwent en krijgt middels foto-tips en (onverdiende) klopjes op de schouder dusdanig veel kapsones dat het voor echte fotografen vaak verdomde lastig is om de waardering te krijgen die ze verdienen.
Ik weet het. Mijn verhaal is doorspekt met jaloezie en misschien niet helemaal coherent maar ik wilde het gewoon even kwijt.

Goede voornemens!

Zoals wel meer mensen heb ook ik wel wat goede voornemens voor dit jaar. In hoeverre ze echt haalbaar zijn is natuurlijk een ander punt,.. maar goed.

- Het vinden van DE baan voor mij.. (moet ik alleen nu eens echt aan die verrekte brieven gaan beginnen).
- (Meer) gaan sporten.. (gezien het feit dat ik al weer te lang achter de pc zit in het nieuwe jaar vrees ik het ergste).
- Trouwen ofzo (Eerst maar eens een leuke jongedame vinden..)
- Ons thuis eens goed opruimen/opknappen (Tja,.. dat kan ik niet alleen en zolang de tweede partij in deze daar niet mee begint lijkt het slagen bij voorbaat al gedoemd te mislukken).
- Minder Internetten.. (aiaiaiai.. lastig.. als je op zoek bent naar een baan en daarbij voor de nodige ontspanning allerlei spelletjes speelt).
- Meer lezen.. (de boeken heb ik al, nu alleen die PC eerst eens durven uitzetten..)

Misschien beter goede voornemens voor 2007..

Gespot..

Vorige week (Woensdag) in Amsterdam:

Die kerel van 'Sash!'.. de voormalig Duitse (?) dance-koning.. met Familie. De man zelf viel niet direct op.. zijn Bodyguard (?) danwel "collega" stond gezellig naast hem met best groot "SASH!" op zijn winterjack geborduurd.. Wilde hij nou wél of toch niet herkend worden?


Ooit eerder eens in A'dam gespot (tenminste.. dat denk ik nog steeds):
Vince Clark (Yazoo, Erasure, etc.). Stond gezellig met vriend of Bodyguard naast mij in de Virgin-megastore (toen we die nog hadden in Nederland.. maar niet lang daarna door het van Breukhoven-imperium opgezogen)te shoppen.

En nee,.. ik vraag geen handtekeningen ofzo. Dus verifiëren is lastig.