Ken ik jou niet ergens van?

Dat heb je nou eenmaal wel eens. Sta je rustig te fotograferen komt en passant iemand langs die zich omdraait en de illustere woorden uitspreekt: "Ken ik jou niet ergens van?". Nou moet ik toegeven, ik heb inderdaad 12jaar bij de HEMA gewerkt (en inderdaad op een blauwe maandag nog wel eens de gelderse rookworst verkocht). Van die 12 jaar bestonden de laatste 6jaar uit het afdrukken en verkopen van andermans foto's. Veel aan de machine gestaan maar ook héél veel aan de balie. Maar goed.. ruim 3 jaar geleden heb ik daar mijn baan opgezegd.. ik begon met mijn co-schappen en werd tenslotte arts. Een van de eerste artsen die ik daarentegen tegenkwam in het ziekenhuis was hoogst verbaasd. HÈ, jij hier?! Jij werkt toch bij de HEMA. (Alsof je dat %$#$^ niet kan dan wel mag combineren als je Geneeskunde studeert..).

Maar goed, gisteren dus (eindelijk?) weer zo iemand. Het duurde bij mij ook even voordat ik de link met de HEMA gelegd had (ze, het was een zij, had tenslotte net zo goed bij "mij" in de beensteunen hebben kunnen liggen of elders tijdens een van mijn co-schappen een van "mijn" patiënten kunnen zijn geweest). Waar het in feite op neerkwam: ik had een mooie camera, zij wilde een foto van de locatie die ik gisteren aan het fotograferen was en vroeg of dat mogelijk was.. "Tuurlijk" zei ik, "wat is uw e-mail-adres? ". Die had ze dus niet. Misschien dan Internet? daar zou ze 'm natuurlijk ook vandaan kunnen plukken.. Nope.. deze late dertiger had eigenlijk nog nooit een pc aangeraakt. Nou ja, ze hadden sinds kort een "ouwetje" maar die moesten ze nog uitpakken ofzo.. Waar het feitelijk op neer kwam: als het niet te lastig was of ik dan wat afdrukjes kon afleveren bij haar maar als ik het vergat was het ook niet erg. Euh,... raar?