Sigur Ròs.

Twee dagen terug alweer speelde Sigur Ròs in de HMH in Amsterdam. Oh my,.. wat was dat een deceptie. Al maanden verheugde ik mij op een geniaal optreden van die knakkers uit IJsland. Eerdere pogingen om ze live te zien waren mislukt. Een festival in Oslo was uitverkocht net als Lowlands en Torhout/Werchter.. dus dan eindelijk in eigen land weer.. in de HMH.. En dat was dan misschien gelijk ook een van de grootste problemen. Op zich "passen" ze wel in de HMH.. alleen niet met Nederlanders. Huh? Ja.. Als ik mij eigenlijk al jaren ergens aan erger is het de mentaliteit van de Nederlandse concertganger... voordringen, duwen, trekken,.. om maar even een heel concert in je beeld te gaan staan. Nee, dat is niet mijn ding. Zeker niet als het concert al begonnen is. Of,.. misschien is de organisator zo focking asociaal om veel meer mensen binnen te laten dan goed voor het publiek is. Een paar maanden terug met Death Cab for Cutie was het ookal buitengewoon voller dan vol in de Melkweg. (Is de band dan zo duur.. of willen ze gewoon NOG meer centen binnen halen?).
En dan de muziek zelf.. ik denk toch wel dat ik alle muziek van SR wel ken.. maar toch kende ik een groot deel van de setlist niet (goed).. en ook nou juist nummers die mij niet aanspraken. Tuurlijk,.. een CD op podium naspelen is niet aan iedereen besteed, maar toch nog net wat meer bekende nummers (wat ze zingen is zoiezo al niet te verstaan) had mij wel kunnen bekoren.

Dat het misschien ook een beetje meespeelde dat de digitale camera thuis was gebleven en er velen o.a. met iPhones wél foto's maakten en er op zich wel een paar interessante fotomomenten.. inderdaad, kan meespelen.. En dat ik bijna in slaap viel.. Nou ja,.. misschien waren mijn verwachtingen wel iets te hoog gespannen.. of moet je ze gewoon zoals in hun Heima-tour echt gewoon in het IJslandse landschap zien optreden..

TOO much.

Zul je altijd zien, veel te veel plannen om dit blog eindelijk eens van wat meer leesvoer te voorzien. Nu is het natuurlijk zoiezo de vraag of er überhaupt iemand deze hersenspinsels leest.. maar goed. In ieder geval komt het er dus gewoon niet van. Het kost mij zoiezo al veel tijd om alle gemaakte foto's een plekje her en der te geven.

Maar goed, dan doet ik toch gewoon maar wat meer kleine stukjes in één. Zoals daar was: Dé Reunie. Een dagje Efteling met mijn (Noorwegen)reisgenoten. Weliswaar ben ik geen liefhebber van drukke pretparken maar met hen is en blijft het allemaal wél leuk. Erg vertrouwd, gezellig.. ik zou zo weer met ze op vakantie gaan. Maar dat zit er vast niet in. In ieder geval niet meer het verlegen verliefde mannetje gespeeld. Het was ook met dinges gewoon leuk en gezellig.

Een paar weken later voor een paar (!) concerten naar Barcelona geweest. En toen ik daar was had ik gelijk de indruk dat ik NOG beter had moeten opletten want ik had er zo een paar extra concert-vakantie-dagen aan vast kunnen plakken. Wat ik daar in één week (!!) had kunnen bezoeken.. daar moet ik moeite voor doen in Nederland om dat in een jaar tijd te kunnen vinden. Te bizar voor woorden. Welke concerten? Vive la Fête!. Wederom veel van hetzelfde. Erg vertrouwd, maar ik ben de tel een beetje kwijt hoe vaak ze dit stukje nu al hebben opgevoerd. Meer van hetzelfde. Letterlijk, té voorspelbaar en eigenlijk jammer.
De 2e dag zou Dragonette optreden.. naar wat later bleek tijdens de reguliere dansavond in de sala Razzmatazz. 'S NACHTS! Het was wat dat betreft ookal een hele beleving. De uitgaanswijk ligt in het centrum maar toch daarbuiten. Op straat wordt openlijk alcohol klandestien verkocht (net als negroïde hoertjes die voor 22h op de Ramblas al hun waar aanboden.. WALGELIJK!) en opgedronken. Ik had mijn kaartje dus gewoon via internet gekocht.. en was dus ruim van te voren bij de zaal om het kaartje op te halen (verzending kostte 40euro!!) maar pas om 1:15 (zomertijd) van de volgende ochtend mochten we erin.. en toen begon het lange wachten.. want pas om 3:15 (wintertijd!) startte de band.. om na ruim een kwartier al weer de coulissen in te duiken omdat de drummer ziet was. Maar dit optreden was wél de moeite van het wachten waard.. net als de wandeltocht van bijna een uur terug naar het hotel door de halve stad bij gebrek aan openbaar vervoer.
De avond voor vertrek ook voor het eerst meegemaakt hoe je openlijk (bijna) gerold kan worden door kut-marokkanen.. want die heb je óók in Spanje.

Daarna een paar dagen bijgekomen om neer te strijken in een nieuwe baan in een ander ziekenhuis. Zoals ik al dacht lijkt het ook hier te klikken met de IC-verpleging, maar mijn directe collega's zijn helaas niet behept met enige kennis omtrent de woorden "collegialiteit" en "inwerken". Beide lijken mij toch best essentieel als je iemand wegwijs wil/moet maken om goed te kunnen samenwerken. De neiging om er op korte termijn dan ook maar mee te stoppen was en is nog steeds verleidelijk.
Als tussendoortje had ik dan ook (vooraf) maar een weekendtrip naar London geboekt. Ookal omdat mijn favoriete tourband Client daar een optreden gaf. Zoals verwacht vond de zangeres het nog steeds leuk dat er wederom diverse fans van het vast land speciaal voor hen naar het verenigd koninkrijk waren afgereisd. Het enige vervelende van mijn nieuwe baan is echter dat ik het 2e concert op korte termijn niet meer kon bijwonen.. duty calls,.. helaas.
Grootste deceptie van London was alle dagen regen en alle vertragingen in de metro en trein die mij een hoop pre-vliegstress terug wisten te bezorgen. Dus echt geheel uitgerust stapte ik de volgende dag het ziekenhuis weer in. De foto's terugkijkend was het het in ieder geval wel waard..

En alhoewel het vandaag ook een grijze hollandse, maar dan wel droge, dag was.. had ik thuis-arrest. Oppassen en de trap prepareren. Nooit geweten dat trapbekleding zo pijnlijk kon zijn. Mijn vingers zijn nu rood, pijnlijk, geschaafd.. dat gaat één groot feest worden als ik daar tijdens mijn werk met alcohol mee aan de slag ga..

Kortom, op een of andere manier (b)lijkt het voor mij allemaal nu net iets too much.

Nieuwe CD's enzo.

Vorige week dan toch maar "blind" gelijk de nieuwe CD van SnowPatrol gekocht. Had uiteraard de single al gehoord en was allesBEHALVE overtuigd. Ik wil tenslotte alleen maar 'Chasing Car'"-nummers. Het duurde ook wel een draaibeurt of 3, maar eigenlijk vind ik ook deze CD gewoon briljant.. behalve dan, inderdaad, die single (Take Back The City).. die hadden ze er van mij af mogen laten. De CD staat inmiddels op repeat.. en het zal wel even moeilijk zijn om de switch naar Client te maken.. of niet.

In ieder geval klinken ze soms als U2, soms beetje Coldplay,.. en soms zelfs een beetje 80's-Paul Young. Of ze dat een compliment vinden weet ik niet.. maar zo klinken zij thans in mijn gehoor.

Deja VU.

Aan zoiets moest ik vandaag even denken. De volgorde is net even anders en toch bijna hetzelfde.
Anderhalf jaar terug ging ik rond het einde van mijn eerste dienstverband eerst naar Barcelona tijdens een compensatieweek en daarna vlak na mijn (tijdelijke) ontslag een paar dagen naar London.
Alsof de geschiedenis zich nu herhaalt.. ben ik vóór mijn nieuwe dienstverband naar Barcelona geweest en ga ik nu tijdens mijn eerste weekend na een week inwerk-geklooi een paar dagen naar London. Ookal heb ik het gevoel werkelijk nix te hebben kunnen toevoegen aan het team afgelopen week ben ik wel weer toe aan een paar mijzelf opgelegde "verplichte" dagen vrij. Want ook zoals bij mijn 1e baan is zo'n inwerkperiode een hel. Ik heb zelf altijd nog het idee gehad dat ikzelf het stukken beter zou doen, maar bijna iedereen waarmee ik kom te werken lijkt er werkelijk schijt aan te hebben. Bijna alsof ze het motto "krijg de schijt" aanhangen moet je welhaast zelf het wiel uitvinden. Nou ben ik zelf niet van de ik-vraag-je-het-hemd-van-het-lijf maar ik heb volgens mij nog nooit zo'n kille ontvangst door collega's gehad. Ik heb dan ookal op het punt gestaan om te zeggen "Fuck-off, toedeledokie, ik ben hier weg!".. maar dat voelt toch eigenlijk ook wel weer aan als de handdoek in de ring gooien nog voordat de wedstrijd begint. Feit is in ieder geval dat deze start gewoon focking kut is.. Druk of niet.. je moet je collega wel het idee geven gewenst te zijn.. en dat voel ik mij nog allerminst. Gelukkig ga ik er nu een paar dagen tussenuit om weer even muzikaal en fotografisch te worden opgeladen door Client..