Deja VU.

Aan zoiets moest ik vandaag even denken. De volgorde is net even anders en toch bijna hetzelfde.
Anderhalf jaar terug ging ik rond het einde van mijn eerste dienstverband eerst naar Barcelona tijdens een compensatieweek en daarna vlak na mijn (tijdelijke) ontslag een paar dagen naar London.
Alsof de geschiedenis zich nu herhaalt.. ben ik vóór mijn nieuwe dienstverband naar Barcelona geweest en ga ik nu tijdens mijn eerste weekend na een week inwerk-geklooi een paar dagen naar London. Ookal heb ik het gevoel werkelijk nix te hebben kunnen toevoegen aan het team afgelopen week ben ik wel weer toe aan een paar mijzelf opgelegde "verplichte" dagen vrij. Want ook zoals bij mijn 1e baan is zo'n inwerkperiode een hel. Ik heb zelf altijd nog het idee gehad dat ikzelf het stukken beter zou doen, maar bijna iedereen waarmee ik kom te werken lijkt er werkelijk schijt aan te hebben. Bijna alsof ze het motto "krijg de schijt" aanhangen moet je welhaast zelf het wiel uitvinden. Nou ben ik zelf niet van de ik-vraag-je-het-hemd-van-het-lijf maar ik heb volgens mij nog nooit zo'n kille ontvangst door collega's gehad. Ik heb dan ookal op het punt gestaan om te zeggen "Fuck-off, toedeledokie, ik ben hier weg!".. maar dat voelt toch eigenlijk ook wel weer aan als de handdoek in de ring gooien nog voordat de wedstrijd begint. Feit is in ieder geval dat deze start gewoon focking kut is.. Druk of niet.. je moet je collega wel het idee geven gewenst te zijn.. en dat voel ik mij nog allerminst. Gelukkig ga ik er nu een paar dagen tussenuit om weer even muzikaal en fotografisch te worden opgeladen door Client..