M83, Styrofoam, ATCEOD..

Het is Lente!! En dat zullen we weten ook. Naast alle prille liefdes (die net zo snel ook weer wegwaaien).. waait er weer een verfrissende wind door de platenzaken.

Vorig weekend op Motel Mozaïque was daar o.a. een optreden van M83 die tegelijkertijd ook maar weer een hele mooie nieuwe CD ten gehoren kwam brengen. 'Saturdays=Youth'. I.t.t. eerdere CD's nu toch eindelijk meer pop,.. maar ook nog steeds zo filmisch en melodramatisch als tevoren. Zeker een aanrader.

Dan duikt Styrofoam ook weer op met een puike nieuwe plaat. "Thousand words". Al enige tijd als mp3 te koop maar binnenkort dus ook op plaat.. ben benieuwd.. de preview op Myspace is in ieder geval veelbelovend!

Wat uit prille liefdes gek genoeg ook nog wel eens ontstaat zijn nieuwe ontdekkingen (voor mij dan). Blijkt een vriend van haar naast vakgenoot ook nog fanatiek musicus die net een nieuwe plaat uit heeft. 'at the close end of day' bracht net "Troostprijs" uit.. hoe toepasselijk.. Een band met inmiddels een rijke historie aan afwijkende maar heel originele CD-verpakkingen. Ik durf 'm haast nog niet op te maken zo mooi. De kritieken van diverse kranten en muziekvakbladen lopen in ieder geval weg met deze CD..

Lifesize.

Het is en blijft zo'n rare gewaarwording. Vorige week door de opzwepende klanken van 'A Fine Frenzy' naar "mijn" vriendinnetje geraced in de auto. Was nog een hele tour.. verdwaald,.. en uiteindelijk toch gevonden.. Na hele intensieve mailwisseling en geMSN waren we er voor 99% uit: DIT IS HET! Dit zijn "wij", wij samen. Was het de uitputting van de voorgaande dagen? Té hoge verwachtingen? In ieder geval beiden nog niet helemaal op ons gemak bij de eerste fysieke kennismaking.. en toch ook opeens die 1% twijfel.. die bleef knagen. Met een paar dagen reflectie en de tijd om weer eens goed bij te slapen namen we voor éven afscheid.

Het definitieve(re) afscheid kwam enkele dagen later toen bleek dat "heel leuk" toch niet leuk genoeg bleek te zijn. Ik durfde vandaag pas weer hét nummer te draaien dat voor mij soort van thema was van onze prille relatie. 'Lifesize' van AFF.. (ze speelde hem gelukkig niet toen ik haar zag op Motel Mozaïque in Rotterdam, anders had ik het waarschijnlijk niet droog gehouden). Lekker opzwepende piano.. en als titel zo mooi verwoord als het jezelf overstijgen bij het vinden van de ware.. Als ik achteraf alle andere songs van AFF die ik haar zond tekstueel door ga spitten word ik echter minder vrolijk.. blijken ze grotendeels over het einde van relaties te gaan. Mooie binnenkomer.. of subtiele hint? In ieder geval toen (en nu nog) niet mijn idee..