Gesproken over mutsen.. waarom met Nikon? Wie is Nikon? Is het een meisje of is het een jongen?? Nou eigenlijk géén van beide.. al zal ik ze (het zijn er nl. meerdere) vaak als haar/ze/zij aanduiden (ik ben tenslotte een vrijgezelle hetero).
Nikon kwam rond 1995 in mijn leven. Na eerdere dubieuze fotocamera-relaties met Praktica en Pentax te hebben gehad kwam er, mede naar aanleiding van goede testresultaten en een interessante package-deal, in 1994 de Sigma (sa-300) in mijn leven. Leuk toestel.. goed getest door de consumentenbond.. oh my.. hoe had ik er zo in kunnen stinken. Leuk merk hoor.. maakt ook lenzen voor de grote fotomerken.. alleen krijg je die kwaliteit niet (direct) met de camera van het eigen merk. Binnen enkele maanden kon de camera al weer terug naar de importeur omdat de camera dacht dat rolletjes van 36 opnamen na 8 opnamen al vol waren. Later bleek dat de sluitersynchronisatie met de flitser ook niet altijd zo denderend ging (gezien het feit dat diverse (in)geflitste foto's een overduidelijke zwarte balk hadden). En dan nog maar te zwijgen over de objectieven.. die dus niet tegen bier(spetters) kunnen. Maar goed, daar heeft Ronald Giphart in de Rails van December/Januari een goede verklaring voor: "i.t.t. Duits bier is Nederlands bier vettig klef". Dus als je bier o.i.d. in je objectief krijgt vergewis je ervan dat het DUITS bier is.. dat scheelt een hoop ellende.
Maar goed. Nikon dus. Waarom géén Canon? Welnu. Al in 1994 speelde ik al weer met het idee om de sigma in te ruilen. Bij 'Foto Uniek', destijds een gerenommeerd (tweedehands) fotozaak in Den Haag die na een verhuizing nooit meer te vinden bleek te zijn, zag ik een Canon eos1 met 85mm F/1,2 staan. Ik wilde toen al wat fanatieker gaan fotograferen.. en vond dat dus wel "cool". Tweedehands profi-camera.. gaaf! Alleen de prijs was dat niet helemaal. Maar goed ik had dus een sigma van nog geen half jaar oud met twee toen nog "gezonde" objectieven en.. bleken toen al fors in waarde te zijn gezakt. Weg droom. Toen ik begin 1996, n.b. bij de V&D (!), een nieuwe Nikon (F90X) in de opheffingsuitverkoop van het fotografie-deel van de V&D zag staan aarzelde ik in het geheel niet meer. Dat moest hem worden. Het was tenslotte het profi-pakket met verticale handgreep en brede riem. In ruil voor de airmiles kon ik hem op afbetaling via mijn vader aanschaffen (die n.b. aanbood om hem zelf te kopen.. en dan kreeg ik zijn F90.. voor nix..). Maar ja.. IK wilde de profi-kit.. dus moest hem dus zelf betalen.
Nu had ik een half jaar ervoor al eens een sigma 70-300 voor Nikon gekocht (mijn vader "schoot" tenslotte (al) met Nikon.. en ik mocht zijn camera wel eens lenen) omdat ik begonnen was met roei-foto's maken.. dus ik kon in feite direct aan de slag. Maar zoals gezegd sigma en ik gaan niet helemaal samen.. Details? 3 (!!) brakke deels plakkerige 35-80's, één dubieuze 70-210.. één dedicated flitser die een aanvaring met het plaveisel van mijn roeivereniging niet doorstond.. en dan zogezegd de 70-300 voor Nikon.. Het mocht dan wel het goedkopere model zijn.. maar wie verwacht er nou dat de camera 'm vrolijk in het macro-gebied draait terwijl de lens daar niet op gebouwd is.. Nou goed.. ik heb nog één Sigma-lens die mij na al die jaren nog veel plezier geeft: de 24mm/2,8. Als je 35mm en een vertekenende Tokina ATX-28-70 gewend bent.. een verademing.
Maar goed,.. in 2002 begon voor mij het financiële probleem van analoge fotografie een beetje nijpend te worden. Ik maakte veel roei- en feest-foto's op mijn roeivereniging. Objectieven en flitser sneuvelden aldaar.. en enige vorm van financiële compensatie bleef achterwege. Aldus geschiedde het dat een kleine rakker (Kyoceraatje) een deel van het Nikon-aandeel in mijn fotografie afsnoepte. Het ging.. maar was het toch net niet helemaal.. maar toch.. pas twee jaar later werd de situatie pas echt nijpend.
In de zomer van 2004 zou ik voor de derde maal zitting nemen in de redactie van het krantje voor de introductiedagen in Leiden
(EL CID). Foto's maken uiteraard. Helaas bleek mijn "collega" net wat breder bij kas te zitten.. Normaliter werd er vanuit de organisatie een goede digitale compact geregeld (zoals al eerder Mavica's en een Olympus c3030 volstonden) omdat de meeste foto's uiteraard 's avonds gemaakt zouden gaan worden en 1h-services dan geen optie zijn. Mijn collega ging de EL CID tegemoet met een Nikon D1. Goed,.. leuk maar slechts 2,7MP.. hihi.. mijn compact heeft er 3,3. Echter.. uiteindelijk werd de D1 een D100. "Gewoon".. even de D1 verkocht.. en een D100 angeschaft. Ik ben wat dat betreft waarschijnlijk een enorme trut.. maar ik houdt van mijn camera's. Ze zijn zoals gezegd toch een soort van goede vriendin.. en die dump je niet even voor een exemplaar met een leuker gezichtje en dikkere tieten.
Maar goed.. wat doe je dan? Wat moet je?.. zelf dan ook maar een D100 aanschaffen? Dat was net niet haalbaar.. zelfs nog even overwogen om een Kodak DCS 410/315/330 of een Fujifilm S-1pro (allen met Nikon-bajonet) aan te schaffen.. gelukkig werd mij wat dat betreft een hoop ellende bespaard toen op een zonnige zaterdag mijn oog viel op een Nikon coolpix 990. YEZZ!! Een Nikon! Betaalbaar! Een SLR in schaapskleren!! (Nou goed,.. oké het is géén SLR.. maar hij kan wel bijna alles wat een SLR kan).
Nou hoopte ik dat, omdat het objectief een gesloten systeem is, dat bier e.d. mijn "nieuwe" Nikon niet konden deren. De praktijk wees echter anders uit. Nooit geweten dat een simpele aan/uit-knop zoveel ellende kon veroorzaken en ook nog eens zo duur is. Een paar weken zonder coolpix was echter teveel waardoor wederom de nood aan de man kwam en er op korte termijn een (digitale) oplossing gevonden moest worden. Dan toch maar een Kodak.. of een Fujifilm? NEE!! Want out of the blue was daar de opportunity van een e950. Oké,.. iets ouder, minder megapixels.. en de knopjes e.d. werken net even andersom.. maaRrR het is een Nikon!! Gelukkig (of helaas) was de e990 binnen een maand weer operationeel maar de e950 had in de tussentijd wel even bewezen dat ookal zijn/waren het destijds (pro)consumer camera's ze kunnen wél met wat (spatwater-)vocht overweg..
Toen ik ruim een maand geleden een fotoprijs won.. dacht ik gelijk: Ha! Eindelijk een digitale SLR!! Welke.. welke.. "Iedereen" heeft een D70 danwel een D50.. ik wil een profi-nikon-bajonet. Nou stond de Fujifilm S2-pro hoog op de lijst.. totdat ik her en der op internet horror-verhalen hoorde over spontaan overleden CCD's. IEKS!!! Dan toch maar een "oude" D100? Misschien.. maar een D200 is misschien nog wel interessanter. Tot die tijd mag een e5700 de honneurs waarnemen. Niet dat de e990 niet meer wil.. maar met een verticale handgreep en een zonnekap ziet de e5700 er (ookal) zó stoer uit.. dat maakt het wachten op het prijzengeld en de levering van een evt. D200 in ieder geval overbrugbaar. Eens Nikon.. altijd Nikon! Wat Canon of welk merk dan ook voor "gadgets" bedenkt.. Nikon is "mijn" ding!