Opmerkelijk.

Al heel lang geleden roeide ik nog wel eens. In mijn eerste jaar vrij fanatiek, maar toch niet fanatiek genoeg voor een van mijn roeimakkers.. die vervolgens eveneens bot ving bij de concurrende roeivereniging. Jaren later kwam ik hem als "fotograaf" tegen bij een symposium van mijn studie. Overigens op dat moment studeerde hij nog soort van dezelfde studie. Een fotocursus was uit de hand gelopen en na een tentoonstelling was het balletje "aan het rollen gegaan". Hij verdiende er redelijk mee. Zo af en toe keek ik wel eens op internet of ik nog iets van hem kon horen en/of zien. Met eigenlijk geen "hits" bij google.

Omdat ik zo af en toe nog wel eens kijk op Facebook/Hyves naar "oude vrienden/bekenden" dacht ik gisteren opeens weer aan hem. Geen flauw idee waarom, maar misschien had ik het niet moeten doen. Gevoelsmatig voel ik mij letterlijk weer een no-one. Hoedazo?

Zodoende kwam ik er achter dat hij geenszins stil had gezeten de afgelopen jaren en dat ik vermoedelijk op het verkeerde been was gezet door Google ofzo. Hij bleek onlangs zelfs op TEDx-Women te hebben gesproken! Ongelovelijk! En dus nog steeds fotograaf. Blaatverhalen uit 2007 ofzo dat hij de chirurgische messen in de kast had gelegd.. (hij is voor zover ik weet nooit verder gekomen dan het 3e jaar). Maar wat mij bij het uitpluizen van zijn Facebook en aanverwante Google-hits nog meer op viel waren enkele foto's. Of in ieder geval verwijzingen daar naartoe. De debuut"roman" van Sophie van der Stap bleek te zijn voorzien van zijn foto's! En die hadden destijds ook mijn aandacht getrokken.. De fotocredit's waren heel summier geweest: RVDA. Vermoedelijk toen ook wel gegoogeld in 2005 maar ik werd er toen niet veel wijzer van.. en hij heeft zelfs een heleboel Facebook-fans. Letterlijk! Omdat hij in het Amsterdamse circuit nog wel eens foto's maakte van het uitgaanspubliek.. die ze dan vervolgens op hun eigen pagina zette...

Kortom, de fotografie heeft hem geen windeieren gelegd.. en zie mij eens ploeteren.. zonder doorzettingsvermogen.. Om zijn favoriete quote aan te halen: GrrrrrRRRR.

She's gone..

Nou ja,.. daar heb ik het dan natuurlijk ook zelf naar gemaakt. En ook zelf gedaan eigenlijk. Misschien weet zij het nog niet eens! Vorige week schreef ik al dat ik toch wel wat overrompeld was door haar "relatie" met Fritzel. Ik ken 'm niet. Wil het ook niet. Hoeft gelukkig ook niet (meer). Maar onbewust werd hij mij wel op Facebook opgedrongen doordat hij in haar fotoboek (te) vaak langs kwam. Gelukkig hebben zowel Facebook als Hyveszo'n handige "verwijder vriend"-knop. "Weet u het zeker?". Ja. En aldus geschiedde. Natuurlijk, ze heeft nog wel mijn e-mail en telefoonnummer.. maar die zal ze vast niet meer gebruiken. Of toch wel? Om mij uit te kafferen dat ik haar zomaar heb "gedelete". Ik hoor het nog wel.. of niet.

Is en blijft natuurlijk ook een vreemde gewaarwording. Tenminste, dat vind ik. Dat je vrienden kunt deleten. Vage kennissen die je al heel lang niet hebt gezien/gesproken is natuurlijk minder erg. Maar als het iemand is waarmee je toch al enige tijd intensief hebt gemaild/gechat blijft het raar. Ik vind het zelf zoiezo telkens weer een leeg gevoel als ik terug kom op (meestal Hyves) een profiel waar je "vrienden" hebt en er opeens iemand weg is. Gisteren stond de teller toch nog op 68? En nu is ie 67! Wie-o-wie! Wie is het meest (on)waarschijnlijk? Nee, toch niet die?! Het lijkt in mijn kennissenkring op dit moment zoiezo de trend te zijn om van Hyves over te gaan naar Facebook. Een enkeling mailt iedereen nog vriendelijk dat hij/zij stopt met Hyves en dat als je echte vrienden wil blijven moet je maar langskomen! En terecht natuurlijk. Ontvrienden kan dus juist ook aanleiding zijn om vriendschappen te versterken, het letterlijk weer te verlevendigen. Kortom tijd dat ik weer eens echte mensen die er toe doen ga mailen/bellen.

Vervolgens..

Tjee,.. al weer bijna een half jaar verder en eindelijk is zij eruit. Nu ik nog. Zoals eerder beschreven ging zij een maand weg met een ander. Het idiote is alleen dat desondanks hun vriendschap (nog) geen relatie werd. Wazig verhaal allemaal. Hij en/of zij zouden wat afstandelijk zijn geweest. Maareh,.. misschien zou het toch nog wat kunnen worden. Terwijl zij op vakantie was en mij toch nog een beloofd kaartje stuurde (dat ze niet eens ondertekende! Tuurlijk, ik heb niet veel vrienden die tegelijkertijd in Japan waren. Maar toch) had ik mij voorgenomen alle contact te verbreken. Mijnerzijds dan. Maar toen zij na terugkomst toch weer begon te MSN'n/Facebook'n kon ik dat niet weerstaan. Wederom soms (te) lange chatsessies waarin dus onder andere haar twijfels over Sjaak (zo zal ik 'm maar even noemen) naar voren kwam. Het klonk mij als: dumpen die gast, hij is het/je niet waardig. Omdat ik zelf de afgelopen weken niet elke avond meer chat-online was viel het recent pas op nadat ze een nieuwe profielfoto op Facebook had gezet: "in a relationship". Hmmm.. dan toch? En bij navraag bleek Sjaak inderdaad nu te zijn verworden tot haar "ware". Maar zo aan haar verhalen te horen ("Nee, hij heeft nu geen tijd voor me. Studie, nieuwe baan,.. blabla..") had ik toch gelijk weer het idee: dumpen!! Grote boog omheen lopen, hij is je niet waard! Maar goed,.. ze zoekt het maar uit. Het is haar leven. En aangezien ik haar het afgelopen half jaar alleen nog maar op de digitale snelweg gezien heb ben ik dan ook geneigd om te zeggen: Adios! Maar op een of andere manier durf/wil/kan ik haar nog niet ontvrienden. Stom natuurlijk.. en zeker als ik er bij bedenk dat ik het nog veel erger zou vinden als zij mij zou/zal ontvrienden.. Afwachten maar..