Pappa's Longontsteking.

Het zat erin dat het ooit zou gebeuren, maar het overvalt je toch. Mijn vader is na vele jaren thuis gisteren opgenomen met een longontsteking. 'Zomaar' uit het niets, binnen een dag na hevige slijm-ophoest-episodes maar géén koorts, ligt hij aan het infuus (antibiotica en vocht), zuurstof en sondevoeding. Gisteravond leek het beter te gaan.. maar waar wij al bang voor waren gebeurde.. in een onoplettend "moment" (cynisch, want volgens zijn 'buurvrouw' duurde het een eeuwigheid voordat de verpleging kwam) verslikte mijn vader zich in een hoop slijm wat de longontsteking geen goed heeft gedaan. Nu ligt hij nog heviger pruttelend in bed met, nu wel, koorts. Tot op zekere hoogte is het natuurlijk wel begrijpelijk dat verpleging niet aan het bed kan blijven staan, tenslotte in +/-90% van de tijd gebeurt er niets. Maar als je je vader zelf al die jaren dag in dag uit hebt verzorgt en hem wel die stantepede aandacht kan geven is dat moeilijk los te laten.

Net als toen (in 2001 toen hij werd opgenomen met een CVA) hoop ik niet dat ze hem juist door dat CVA onvoldoende serieus nemen en hem dreigen onder te behandelen.. en juist die dingen te doen die volstrekt overbodig zijn c.q. puur uit gemakszucht van de verpleging zoals een urine-catheter.